Yeterince iyi olamamak... Ne müthiş bi korku ama değil mi? Bütün yaratıkları üzerimize salsalar yinede böylesine korkamayız bence. Neden böyleyiz peki? Kendimize ait korkular mı bunlar sence? Aslında hiçbirimizin yeterince iyi olamama gibi bi kaygısı yok canım. O korku ailemizde, arkadaşlarımızda ve hayatımızın içinde olan herkeste var. Yani bizden başka herkeste var.. Şöyle örnek vereyim o zaman daha rahat anlarsın;
''İyi bir meslek kazanamama korkun aslında sana değil, ailene ait. Sırf ailen iyi bir meslek kazanamamandan korktuğu için sende korkuyorsun. Aslında iyi bir mesleğe ihtiyacın yok. Rezil olma korkun aslında sana değil, arkadaşlarına ait. Sen rezil olmaktan korkmuyorsun ki. Arkadaşların senin yüzünden rezil olmaktan korkuyor, dolayısıyla senden rezil olmaktan çekiniyorsun.''

Oysa sen çok cesursun.. Ama çevrendekiler korkak olduğu için sen cesur olduğunu farkedemiyorsun. Senin iyi bir mesleğe değil de, sevdiğin bir mesleğe ihtiyacın var oysa ki.. Aslında sen denemek istediğin şeyleri denemeye utanmazsın ama, arkadaşların yüzünden yapamıyorsun. Ne bileyim, insanların suratına gülümseyerek şarkı söylemeye kalksan hemen bir arkadaşın girer koluna ''Sen napıyosun ya manyakmısın?'' diye tepki verir. Oysa ne güzel şarkı söylemek, ne güzel insanlara gülümsemek.. Ya da ailene ''Ben şair olmak istiyorum mühendis değil.'' desen ''Sonra fakirlikten ağzın kokacak ama!'' diye tepki gösterirler. Oysa ne güzel şiir yazmak. Düşünsene, bir çay ve simitle başlıyorsun sabah, ve ertesi sabaha kadar tek işin kelimelerle istediğin kadar ve istediğin gibi oynamak.

Kafanı karıştırmak istemem dostum. Bu güne kadar hep onlar seni susturdu ve durdurdu. Bu sefer sen onları sustur ve ''İstediğimi yapacağım, ne derseniz deyin.'' de. Sonra istediğini yap. İlk defa kendi istediğini yap. O zaman yeterince iyi olamama gibi bir kaygın olmadığını göreceksin. O uçuk kaçık hayallere değilde, daha nezih daha ''senin'' bir hayat yaşamak istediğini göreceksin. Ve unutma; ''İyi olmak için değil, istediğin olmak için varsın.''

Bir kaç dakika önce bu gönderiyi gördüm ve çok rahatsız oldum. Rahatsız olma sebebim Tumblr kullananlar veya Tumblr'a çok değer verilmesi değil. Rahatsız oldum çünkü böyle düşünen insanlar kendilerini acizleştiriyorlar. Bak, Tumblr'ı küçümsemiyorum. Gerçekten çok farklı bir ortam, gerçekten. Daha önce hiç bilmediğim, ve düşünce tarzımı değiştiren bazı şeyler öğrendim Tumblr'dan. Pasif bir öğretmen gibi düşün Tumblr'ı. Sende öğrencisin, ve Tumblr sana sadece özgür düşünce ortamı sağlıyor. Sende bu ortamda istediğin gibi düşünebildiğinden öğrenebileceğin ve paylaşabileceğin şeyler sınırsızlaşıyor. Fakat güzel arkadaşım, sen bu ortamda ''Tumblr insanı küçümsenemez, Tumblr insanı şöyledir, Tumblr insanı böyledir'' diye teneke tıngırdatırsan bu ortamda boş yere gürültü yaparsın. Senin taş attığın kuyuya 3-5 kişi daha atlar ve bu böyle devam eder. Sonuçta ne mi olur? Sen bu özgür düşünme ortamındaki herkesi o taş attığın kuyuya doldurmuş olursun. Dolayısıyla Tumblr artık özgür düşünce ortamı olmaktan çıkar. Artık Tumblr insanı dediğin o birbirine saygı duyan ve özgür düşünmeye çalışan arkadaşlar senin doldurduğun kuyudan çıkamadıkları için özgür düşünemezler.

Bir de, Tumblr senin için çok şey ifade ediyor olabilir. Benim içinde öyle.. Fakat canım benim, senin koskoca bir hayatın var. Ve o hayatın ne kadar berbat, yorucu ve utanç verici olsada, yaşamak zorundasın. Ama senin iyiliğin için söylüyorum; Tumblr'a bu kadar takma kafayı. Paran yoksa git kütüphanede oku kitabını ya da ödünç al arkadaşından. Jack Daniel's içemiyorsan çay iç. Fotoğraf makinen yoksa resim çiz. Enstruman çalamıyorsan sesin kötü olsada şarkı söyle. Sevgilin yoksa arkadaş edin... Ben oturup saatlerce yazsamda sen görmek istemediğin şeyi görmezsin canımın içi.. Ama sana söylüyorum bak, hayatını tek bir şey üzerine kurmaya çalışma. Şöyle düşün bir masa tek ayak üzerinde mi daha dengede durur yoksa 4 ayak üzerinde mi? Hayatını dengede tutabilmek için daha fazla ayağa ihtiyacın var...

Platon deyince zaten çok eski bir eser olduğu aşikâr. Fakat marifeti eski olmasında değil, aşağı yukarı 2400 yıldır okunuyor ve hala insanlara ders verebiliyor. O kadar evrensel bir eser ki her ırktan, her düşünceden ve her dinden insanı etkileyebiliyor. Bende çoğu yerden, hatta neredeyse her kelimesinden etkilendim. ''Yahu felsefe işte saçma sapan şeyler vıdıvıdı'' diyebilirsin, ama bazı yerleri öyle bir yazmış ki adam, resmen ruhunu tokatlıyor. Bir anda kafanı kitaptan kaldırıp etrafa bakıyor, bi durup düşünüyorsun. ''Ulan herif doğru söylüyor aslında'' diyor bir kaç dakika kafa yorduktan sonra devam ediyorsun okumaya. Bak mesela etkilendiğim bir yer: